Kings Canyon en Katheleen Springs… een belevenis!

Dag 22 dinsdag 30 oktober 2012
Kings Canyon en Katheleen Springs… een belevenis! Dingo!
Mensen komen naar Kings Canyon om de Kings Canyon Rim Walk te doen. Dus starten we moedig al om kwart over negen met een heel steile klim van ruim honderd meter naar de top van de canyon. Het wordt een pittige tocht, langs een fantastisch landschap met zeer diepe afgronden. De tocht is heel goed aangegeven en overal zijn informatieborden. Maar het is echt veel klauteren en hoogtevrees bevorderend. We volgen de canyon rand en maken veel heel veel foto’s. Over de ruim 6 km lange tocht doen we de voorgeschreven 4 uur. We dalen af naar de “Tuin van Eden” met wat heel bijzonder is in deze streken holes met permanente aanwezigheid van water. Door de hitte en droogte gebruiken we veel water.
Even iets over de geschiedenis. Australië was vroeger voor een groot deel een ondiepe zee, waar rivieren enorme hoeveelheden zand in dumpten. De zeebodem kwam omhoog(400 miljoen jaar geleden) en kwam droog te liggen. Er ontstond een enorm gebied met zandduinen waar de wind vrij spel had. De dieper gelegen zandlagen versteenden onder de geweldige druk van de massa’s daarboven en de zaak werd nog meer opgestuwd door de vorming van de bergen van de Mc Donnell’s range (gaan we morgen naar toe). In het zandsteen ontstonden min of meer regelmatige scheuren, als of je een doosje suikerklontjes open maakt. Die werden verder uitgesleten door water, waardoor er een soort koepels ontstonden, die het landschap nu bepalen. De bovenkant bestaat uit hard en de onderkant uit zachter gesteente dat sneller verkruimeld. Vrijwel alles heeft een rode kleur, die door de stofwisseling van schimmels is ontstaan. Het zand is van binnen wit. Daarom heen een laagje roest (ijzer). De Canyon zelf is niet zo oud, 45 miljoen jaar en door watererosie ontstaan.
De plantengroei is heel divers. We zien best veel bloeiende planten. Een aantal planten is zeer zeldzaam. Zij weten in dit relatief vochtige gebied te overleven, zoals de op palmen lijkende Cycades..
Dit is ook het gebied van de Euro!!( een woestijn kangoeroe) en de Wallaby, dodelijke adders, een python waaronder en meer reptielen gespuis. Helaas komen we alleen een paar hagedissen en natuurlijk vogels tegen, waaronder de vrolijk fluitende Grey Shrike Trush, die zelfs op mijn vals gefluit blijft reageren.
Mensen wonen hier al heel lang. De Luritja Aboriginals.
We lunchen op een mooie picknick plek in een soort huisje met een goede gasbarbecue en kookgelegenheid. Alles gratis!
Dan maken we een relatief makkelijke wandeling naar Kathleen Springs. Een heel mooi gebied met veel eetbare planten en veel wild, dat hier uit de permanente waterhole komt drinken. Het is een kleine canyon, die als natuurlijke val kan dienen omdat hij dood eindigt.
De Aboriginals hoefden alleen het wild verder de kreek in te jagen en dan was eenvoudig om ze aan de speren te rijgen. Nu zie je geen kangoeroe, maar het moet er van barsten want je struikelt over de kangoeroepoep.
De waterhole zelf is heel mooi en vredig. Een diepe plas met daarin volgens de Aboriginals de regenboog slangen god, die de poel bewaakt.
Terug het zwembad in. Het is druk, maar leeg te gelijk. Vrijwel iedereen hangt aan de rand te hangen. En dan maar iets zeggen over de Aboriginals. Terwijl ik dit typt komt een dingo voorbij snuffelen. We mogen ze in geen geval voedsel geven.
We hebben hier een prachtplek met uitzicht op de Canyon. We staan onder mooie bomen met veel Chalah’s en andere papagaaien. Morgen hoeven we dus de wekker niet te zetten.
We zien heel spectaculair de volle maan achter de Canyon opkomen. Joke fotografeert die maansopgang natuurlijk. Met flits. Zou de maan op 340.000 km afstand zich daar iets van aan trekken?
Op weg naar de wasruimte komen we een roedel van 5 dingo’s tegen. Wij negeren hen en zij gelukkig ons ook.