Dag Apollo, dag Alice!
Door: Frans
03 November 2012 | Australië, Alice Springs
Dag 26, zaterdag 3 november 2012
Campings in Australië zijn ontzettend rustig. Na zonsondergang om 7 uur hoor je vrijwel niets. Mensen gaan vroeg slapen. Om zes uur begint bij zonsopgang het vogel concert. Vooral papagaaien en kaketoes zijn zeer luidruchtig. We staan dan ook altijd om zes uur op.
Ook vandaag. Het is de laatste dag van het eerste deel van onze reis. We vliegen aan het eind van de middag naar Cairns. We hebben met onze camper van Apollo 4.519 km gereden.
Behalve de lekke band geen pech. Niet de pech van onze buurman, die een groepje emu’s (soort struisvogels) tegen kwam. De haan probeerde zijn gezinnetje te beschermen en viel hun camper aan. Flinke schade en niet de tegenwoordigheid van geest de gratis emoe maaltijd kans te pakken.
Onze camper is 4m 30 lang, 170 cm breed en 2m 65 hoog. In het leefgedeelte is de hoogte 1m 96 (toch nog bukken voor zoon Michiel). Er is een klein keukentje, koelkast, magnetron.
We slapen door het tafelblad tussen de zitbanken te leggen. Lekker knus. Je zou zeggen dat je als je op zo’n klein oppervlak leeft, alles snel kunt vinden.
Mooi niet. We zijn constant van alles kwijt.
Er is geen airco in het woongedeelte. Dus s ‘avonds alle horren raampjes open en dan nog weten allerlei beesten binnen te dringen en Jokes moordneigingen op te roepen.
Lakens alleen al kunnen te warm zijn.
We gaan voor de laatste keer naar Alice. Dat bereidt zich bij een graadje of veertig al voor op de kerst. In het winkelcentrum al kunst kersbomen en een arre slee getrokken door kangoeroes. We brengen Apollo terug en nemen een taxi naar de luchthaven. Dag Alice, dag Apollo.
Campings in Australië zijn ontzettend rustig. Na zonsondergang om 7 uur hoor je vrijwel niets. Mensen gaan vroeg slapen. Om zes uur begint bij zonsopgang het vogel concert. Vooral papagaaien en kaketoes zijn zeer luidruchtig. We staan dan ook altijd om zes uur op.
Ook vandaag. Het is de laatste dag van het eerste deel van onze reis. We vliegen aan het eind van de middag naar Cairns. We hebben met onze camper van Apollo 4.519 km gereden.
Behalve de lekke band geen pech. Niet de pech van onze buurman, die een groepje emu’s (soort struisvogels) tegen kwam. De haan probeerde zijn gezinnetje te beschermen en viel hun camper aan. Flinke schade en niet de tegenwoordigheid van geest de gratis emoe maaltijd kans te pakken.
Onze camper is 4m 30 lang, 170 cm breed en 2m 65 hoog. In het leefgedeelte is de hoogte 1m 96 (toch nog bukken voor zoon Michiel). Er is een klein keukentje, koelkast, magnetron.
We slapen door het tafelblad tussen de zitbanken te leggen. Lekker knus. Je zou zeggen dat je als je op zo’n klein oppervlak leeft, alles snel kunt vinden.
Mooi niet. We zijn constant van alles kwijt.
Er is geen airco in het woongedeelte. Dus s ‘avonds alle horren raampjes open en dan nog weten allerlei beesten binnen te dringen en Jokes moordneigingen op te roepen.
Lakens alleen al kunnen te warm zijn.
We gaan voor de laatste keer naar Alice. Dat bereidt zich bij een graadje of veertig al voor op de kerst. In het winkelcentrum al kunst kersbomen en een arre slee getrokken door kangoeroes. We brengen Apollo terug en nemen een taxi naar de luchthaven. Dag Alice, dag Apollo.
-
05 November 2012 - 08:49
De Zoon:
Hey Lieve ouders! Ik zal het moeilijk hebben in de Apollo..ben al aan het trainen aangezien mijn huidige bed 180cm is...:) Ook hier in Manila is het al kerstfeest. Kerst muziek, kerstballen:)
Via Facebook kunnen jullie wat foto's zien:) In de groep Funny Manila.
Knuffels en veel plezier en avontuur in het tweede deel
-
05 November 2012 - 09:14
Johan:
Hoi Frans en Joke,
Ik heb weer een half uur bij zitten lezen. Wat een spannend gebied en..Frans je kan leuk schrijven. Het blijft leuk om te lezen.
Ik zit er nu toch echt over te denken onweer eens wat onbetaald verlof op te nemen om daar eens rond te gaan kijken.
Met Ma deze verslagen bekijken is geen groot succes. Het duurt te lang op die computer in het huis (zie reactie op dag 17). Zij verliest haar aandacht en vraagt zich voortdurend af wat we daar zitten te doen. Ze wordt er zelfs wat onzeker van, omdat het iets heel onvertrouwds is zo,n computerschermen. Denk ik. Ga het volgende keer nog wel weer proberen.
Veel liefs en goede reisavonturen gewenst.
Johan en Anita -
05 November 2012 - 16:51
Marielle:
Zo dat zijn echt een hele hoop kilometers! Hoeveel tegenliggers zijn jullie tegen gekomen? Gemiddeld 1 per 500 kilometer of nog minder? De dode dieren langs de weg tellen natuurlijk niet mee, ondanks het bevallige kontje van mama :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
