The Grampians, emu’s en stelende kakatoes

Dag 76 zondag 23 december 2012
The Grampians, emu’s en stelende kakatoes
Niet dat er geen kerstsfeer in Adelaide is, maar we hebben toch gekozen voor de Grampians, een berggebied in Victoria, dus weer in de richting van Melbourne. Eva (van de Tomtom) vertelt ons dat dat 505 km rijden is. Via de Princess Highway met het mooie Duitse dorpje Hahndorf, de Dukes Highway en de Western Highway gaan we door een grotendeels vlak, dor landschap met wildernis, schapenweiden en graanakkers. We rijden tussen het Little Desert en big Desert National Park door en komen dan uiteindelijk in de Grampians terecht.
Voor Australische begrippen was het druk op de Highway. Vakantietijd. In de Grampians rijden we alleen. Opvallend: geen roadkills, geen lijken langs de kant van de weg.
We komen in Halls Gap aan, het centrale plaatsje hier dat uit 1 winkelstraat bestaat en maar 400 inwoners telt. We hadden gedacht hier meer een echte kerstsfeer aan te treffen, maar een temperatuur van 38 graden (op 300 meter hoogte) met in het gemeente bad verkoeling zoekende en ijsjes etende mensen werd die associatie meteen de grond in geboord. Kom op Frans en Joke—het is hier ZOMER!
We hebben een camping gereserveerd 3 km buiten het dorp met Nederlandse eigenaars en ze hebben ons een formidabele plek bezorgd. We zitten in een door bergen omgeven dal, met achter ons een groot stuwmeer. We hebben rechts een soort ravijn, waar de vroegere (voor de stuwdam) rivier in liep met mooie oude bomen op de oevers en voor ons een prachtige weide, waar ik met de kijker 12 emu’s (soort kleine struisvogel) ontwaar, kangoeroes en een stuk of honderd Australian Wood Duck. Het barst van de kakatoes. Ze benaderen ons nieuwsgierig. 1 springt op tafel en doet mee met de borrel. Even verderop heeft een kakatoe een geroosterde boterham gejat en zit die lekker op te knabbelen in een boom. Ook de Laughing Kookabura’s zijn hier en ze schijnen gespecialiseerd te zijn in het vlees jatten via spectaculaire duikvluchten.
Joke en ik gaan wandelen naar het stuwmeer, die achter een enorme dam achter ons ligt.
We zien het Lake Bellfield (drinkwatervoorziening 40 dorpen en steden) na een flinke klim om de hoge dam op te komen. Ondertussen zien we tientallen kangoeroes, die ons nauwlettend in de gaten houden, maar totaal niet bang zijn. Van boven hebben we een prachtig uitzicht op de bergen.