A town like Alice … the weather.
Door: Frans
26 Oktober 2012 | Australië, Alice Springs
Dag 16 woensdag 24 October 2012
Alice Springs, waarmee Nevil Shute de stad uit zijn roman vergeleek is de grand dame van de Northern Territory’s, de stad van het Rode Centrum, de stad van de omringende Outback, waar hele Europese landen in verdwijnen kunnen en waar nauwelijks mensen wonen, is een gezellige, levendige en geheel tegen mijn verwachting in ook groene stad.
De rivier staat weliswaar droog en ook het gras is door, maar de bomen zijn prachtig groen.
We worden wakker in onze kleine camper van op het met mooie groene bomen en palmen beplante Stuart Caravan Park vlak bij Alice Springs door heel bijzondere en mooie vogelgeluiden. Sommige lijken wel op een fluit. Het blijkt de kraai grootte Pied Butcherbird te zijn.
We nemen een rustdag. Dat betekent om 7 uur i.p.v. om zes uur op, zwembad in, ontbijten en lekker luieren. Toch wat doen-moet-dingetjes. De stad in, zonder speciaal doel. En dan heeft Joke beet.
Als fervent kijker naar de Australische serie Mc Loads daughters heeft ze wat met cowboy hoeden, waarmee de stoere meiden te paard vee opjagen. Probleem was steeds dat haar hoofd te klein was voor de hoeden. (Dat van dat kleine hoofd was me natuurlijk al eerder op gevallen.) Maar hier had ze beet. Een prachtige hoed van kangoeroe leer. Opvallend dat ze als. Vegetariër daar geen enkele moeite mee had. Gelijk natuurlijk de hoed op. Heel stiekem moet ik bekennen dat ik de hoed toch goed vindt staan. Ja, er huist wel iets stoers in Joke.
Maar nu wat anders. Als lid van de Weerclub Gouda, had ik mijn fanatieke weermakkers, beloofd verslag te doen van het weer in Australië.
Saai, saai en nog eens saai is het weer.
Elke dag hetzelfde. Heel veel zon, heel warm en heel droog. We drijven af en toe de camper uit. Er is geen donder aan. Neem dan Nederland. Heel veel meer afwisseling. Toch klagen de Australiërs evenveel over het weer dan Nederlanders. Altijd gemopper op de hitte. Als wij aanbieden te ruilen met regen en kou in Nederland zeggen ze direct ja, de onnozelen.
Maar vandaag, in het centrum van de Outback gebeurde het toch. De lucht betrok, een donderslag klonk, een wind stak op, vogels raakten in paniek en ja zowaar er vielen 5 regendruppels op ons kampeertafeltje.
Ja, Jan Willem (de Wit), neem dat maar op in je weerpraatje voor de Goudse radio a.s. zaterdag. Ze zullen er van opkijken.
Alice Springs, waarmee Nevil Shute de stad uit zijn roman vergeleek is de grand dame van de Northern Territory’s, de stad van het Rode Centrum, de stad van de omringende Outback, waar hele Europese landen in verdwijnen kunnen en waar nauwelijks mensen wonen, is een gezellige, levendige en geheel tegen mijn verwachting in ook groene stad.
De rivier staat weliswaar droog en ook het gras is door, maar de bomen zijn prachtig groen.
We worden wakker in onze kleine camper van op het met mooie groene bomen en palmen beplante Stuart Caravan Park vlak bij Alice Springs door heel bijzondere en mooie vogelgeluiden. Sommige lijken wel op een fluit. Het blijkt de kraai grootte Pied Butcherbird te zijn.
We nemen een rustdag. Dat betekent om 7 uur i.p.v. om zes uur op, zwembad in, ontbijten en lekker luieren. Toch wat doen-moet-dingetjes. De stad in, zonder speciaal doel. En dan heeft Joke beet.
Als fervent kijker naar de Australische serie Mc Loads daughters heeft ze wat met cowboy hoeden, waarmee de stoere meiden te paard vee opjagen. Probleem was steeds dat haar hoofd te klein was voor de hoeden. (Dat van dat kleine hoofd was me natuurlijk al eerder op gevallen.) Maar hier had ze beet. Een prachtige hoed van kangoeroe leer. Opvallend dat ze als. Vegetariër daar geen enkele moeite mee had. Gelijk natuurlijk de hoed op. Heel stiekem moet ik bekennen dat ik de hoed toch goed vindt staan. Ja, er huist wel iets stoers in Joke.
Maar nu wat anders. Als lid van de Weerclub Gouda, had ik mijn fanatieke weermakkers, beloofd verslag te doen van het weer in Australië.
Saai, saai en nog eens saai is het weer.
Elke dag hetzelfde. Heel veel zon, heel warm en heel droog. We drijven af en toe de camper uit. Er is geen donder aan. Neem dan Nederland. Heel veel meer afwisseling. Toch klagen de Australiërs evenveel over het weer dan Nederlanders. Altijd gemopper op de hitte. Als wij aanbieden te ruilen met regen en kou in Nederland zeggen ze direct ja, de onnozelen.
Maar vandaag, in het centrum van de Outback gebeurde het toch. De lucht betrok, een donderslag klonk, een wind stak op, vogels raakten in paniek en ja zowaar er vielen 5 regendruppels op ons kampeertafeltje.
Ja, Jan Willem (de Wit), neem dat maar op in je weerpraatje voor de Goudse radio a.s. zaterdag. Ze zullen er van opkijken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
