Maryborough en Rainbow Beach, cultuur en kleurig z

Dag 40 zaterdag 17 november 2012
Maryborough en Rainbow Beach, cultuur en kleurig zand
Geen krokodillen en kwallen, sir. Wel oppassen voor stroming en stenen! Dat vertelde de campingbaas gisteren en dus nam vanochtend ik een duik in de golven bij Elliotts Head. Als goed opgevoed Schevenings jongetje, natuurlijk niet verder dan het middel. Je weet maar nooit!
Dan lopen naar de monding van de rivier de Elliott. De riviermond is meer dan 1 km breed, maar het riviertje zelf misschien maar 50 meter. De diepte was ook niet indrukwekkend: 1 m 50. Wel een pittige stroming. Het was vloed, dus ik dreef het land in.
Een voorbijganger vertelde dat bij eb er soms mensen verdronken. Je wordt dan de zee ingetrokken.
Dan gaan douchen. Ik passeerde een gezelschap Aussies van een caravanclub uit de buurt. De meesten benaderden de omvang van hun stoere fourwheel drives Nissan PathfinderandToyota Landcruiser. Zij houden zich de hele dag bezig met eten, kaarten, eten en andere spelletjes. Obesitas is hier een groot probleem. Zie je een leuke normale kleuter naast een op een nijlpaard lijkende jonge moeder van in de twintig. Denk ik: “Hoe kun je nu zo met je lijf omgaan”? Jij was toch ooit ook zo?
We rijden vandaag naar Rainbow Beach, aan de kust net onder Fraser Island. Een tocht van 214 km. Aanvankelijk een wijds onaantrekkelijk landschap met veel suikerriet. Net als het mooier begint te worden, begint de ellende weer. Als je Australië ergens om MOET haten, zijn het de “roadworks”. Om de haverklap moet je stoppen, omdat het verkeer over 1 baan wordt geleid. En altijd weer die arme Flagmen, die het zaakje moeten regelen. Maar vandaag kwam ik ook een roadwork tegen met enkel alleen stoplichten. Breekt er dan toch enig inzicht door?
We komen aan in Maryborough, een juweel van een stadje! Gesticht in 1847 was het lange tijd 1 van de weinige toegangspoorten tot Australië. Er staan hier prachtige gerestaureerde oude gebouwen in een mooie omgeving. Even cultuur in deze door natuur gedomineerde reis.
Met enige weerzin bezoeken we MC Donalds. Een internet oase in een barre woestijn. Eindelijk de kiwies de lucht in. Joke ontdekt een ander voordeel van deze door ons zo verfoeide junkfood keten. Wortelnotentaart. Joke doet voor 3 dingen een moord: borrelnootjes; kerken en …wortelnotentaart. Moet ik voortaan behalve kerken ook voor Mac Donald oppassen! De borrel nootjes vormen al tijden een verloren zaak.
Dan via een schitterend licht glooiende weg vol met bossen, waaronder veel naaldhout naar Rainbow Beach. We vinden er een prachtige camping. We hebben een mooie plaats met uitzicht op zee.
We maken een lange wandeling langs het brede strand. Je hebt hier machtig hoge zandduinen, sommigen ruim boven de 100 meter. Grappig is dat ze uit verschillende kleuren zand bestaan. Onderaan vaak pikzwart. Verder zie je wit, oranje en geel in alle soorten.
Het zand heeft de meest grillige vormen, want het kleeft aan elkaar. Soms lijkt het zelfs steen.