Trektochten langs watervallen en bergmeren

Dag 62 zondag 9 december 2012
Trektochten langs watervallen en bergmeren
Gelukkig scheen het zonnetje bij het wakker worden. We starten met een flinke bergwandeling van een uur of drie, direct van uit onze camping in het MT Field National park. We gaan langs een mooi en van veel informatieborden voorziene pad naar de Russell Falls. De weg erheen is een groen geheel van met mos begroeide reusachtige bomen, boomvarens, bloeiend struikgewas, varens, schimmels en heel veel omgevallen dode bomen en takken. Zo hoort een oerwoud er uit te zien! We zien een gloeiwormengrot en natuurlijk de schitterende Russell Falls. Dan omhoog naar de zeker zo mooie Horse Shoe Falls. We zien Tasmanian Pandemelons, een soort kleine kangoeroes, die niet schuchter zijn. De bomen worden hoger. Sommige zijn wel 90 meter en honderden jaren oud. Meestal de Swamp Gum, een soort eucalyptus. Dan verder naar de Lady Byron Falls. Het blijft een schitterend geheel. Vaak sprookjesachtig. Groen, groen en nog eens groen. Dan langs een riviertje terug naar de camping. We lunchen op een mooi plekje van het dagrecreatieterrein van het park aan een rivier. Het enorme grasveld is bezaaid met Pandemelons- en kangoeroe drollen. Er moeten hier veel voorkomen.
Dan naar Derwent Bridge en naar het Cradle Mountain and Lake St Clair National Park, een tocht van 130 km. Het gaat vervelen. Weer goede wegen en een heel mooi heuvelachtig tot bergachtig landschap. We komen vrijwel geen auto’s tegen. Wel meren en langs de kant van de weg, maar levend eierleggende mierenegels, grappige beesten met een heel lang snuitje en een nog langere tong.
Dan komen we aan bij Lake St Clair, met zijn 167 meter diepte het diepste zoet water meer van Australië. Het is in de laatste ijstijd, zo’n 10.000 jaar geleden gevormd. Na een hot choclate in het café bij het visitor center gaan we rond vier uur een trektocht maken.
We maken een combinatie van vier korte wandelingen, samen ruim 2 uur. We volgen een Aboriginal Heritage Trail, dat aandacht besteedt aan de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. Van een populatie van 500 waren er in 1832 nog maar 25 over. Ze werden tijdens een protestmars in Hobart in 1832 opgepakt en verbannen naar Flinders Island. Dan doen we de Platypus (vogelbekdier) Baytrail en komen bij de prachtige baai. Op de terugweg komen we wallaby’s en pandemelons tegen, die totaal niet bang zijn. Via het strand terug. Lekker eten (kip, zoete aardappelen en boontjes met kersen toe. Binnen , want het is koud.
s’ Avonds zie ik mijn eerste possums. Ongegeneerd eten er twee uit de vuilnisbak en trekken zich niets aan van mijn felle zaklamp. Een kleine gevlekte bandicot gaat aan de haal met een plastic zak met afval.