Jarig in het Wilde Westen

Dag 63 maandag 10 december 2012
Jarig in het Wilde Westen
Joke begon midden in de nacht toen ik even wakker werd al “Lang zal hij leven” zingen. “Verrek, natuurlijk, ik ben jarig”, schoot het door mijn hoofd. Jarig in een steenkoude campervan op een smoezelige, armzalige, maar dure camping bij Lake St Clair in de Western Wilderness. Toch een beetje apart die 66 e verjaardag van mij.
We ontbeten heel gezellig. Dochter lief had in de tas met kleine cadeautjes die wij meekregen van haar, 5 cadeautjes meegegeven. Daarbij zaten ook slingers en ballonnen, zodat we de camper konden versieren Joke had voor mij ook wat spulletjes gekocht en ik had een mooie kijker gekocht. Ze had zelfs een dode tak met dorre blaadjes bij wijze van een bos bloemen in een pot gezet. Je moet een beetje fantasie hebben vond ze, toen ik zei dat 66 worden nog niet betekend dat je geassocieerd moet worden met een dode tak i.p.v. verse bloemen.
We gaan vandaag de West Coast Wilderness Way doen, een tocht van 269 km naar Cradle Mountain. Het is echt een outback weg, je komt nauwelijks iemand tegen. De weg is echter heel goed en de omgeving meestal mooi. Dan ligt hij er eens, midden op de weg. Een grote wombat, behalve het bloed uit zijn bek puntgaaf. We hadden er nog geen levend gezien. De doden waren meestal stuk gereden. We stopten en sleepten het mooie beest naar een vredig plekje langs de weg. Zonde, al die beesten die doodgereden worden.
We komen aan in Queenstown (3400 inw.), dat tussen een soort maanlandschap van kale, omgewoelde bergen ligt, het resultaat van destructieve mijnbouw. Je kunt hier mijnen in en met de West Coast Wilderness train mee. Ze hebben een aantal mooie gebouwen en de koffie en verjaardagstaart smaakten goed. In Queenstown hadden we weer bereik, zodat we toen pas de felicitatie sms-jes binnenkregen.
Dan verder naar het enige dorp (700 inw.) van betekenis aan de westkust Strahan. Het is bijna niet voorstelbaar dat de westkust zo onbewoond is. Een grote wildernis. Alleen Strahan dan, dat het van toeristen moet hebben die per vliegtuigje of boot die wildernis willen verkennen.
Strahan stelt niet veel voor. We zien het bij prachtig weer, maar er zijn maar heel weinig toeristen. Mijn verjaardag maal bestaat uit Atlantic Trout met salade en friet.
Dan verder via Zehan, Rosebery naar Cradle Mountain. We rijden bijna een plotseling overstekende Wallaby(kleine kangoeroe) dood. Dan zien we de machtige berg opdoemen en even later hebben we een mooi plaatsje op een mooie gezellige camping.
Meteen gaan we twee kleine tracks maken, naar de Pencil Pine Watervallen en naar de Knyvet Falls. We betreden een sprookjesachtig bos, vol met mooie met groen mos begroeide boomstammen. We scoren Wallabies en Pandemelons, die totaal niet van ons opkijken. Natuurlijk ook weer de parmantig rond schuifelende eirerleggende mierenegels.
Thuis op de camping genieten we van een heerlijke borrel op ons mooie plaatsje. Het is lekker weer, dus we kunnen weer buiten zitten.