Apollo Bay, vleesetende slakken en gevaarlijke rot

Dag 69 zondag 16 december 2012
Apollo Bay, vleesetende slakken en gevaarlijke rotsen
We zwaaien vriendelijk de koala’s in de bomen rond ons gedag, nemen afscheid van een horde krijsende kakatoes, de mooi gekleurde Galah’s en wat andere van de 62 op deze camping waargenomen vogelsoorten en rijden weg van deze unieke camping Bimbi, die zijn ondertitel “ Camping onder de Koala’s “driedubbel verdient.
We gaan terug naar Apollo Bay om onze uitgemergelde voorraden aan te vullen en ons wegens gebrek aan brood uitgestelde ontbijt te nuttigen. Moeten we meer doen, want een ontbijt van pancakes met honing en bosbessen is wat anders dan het broodje gekookte ei verhaal dat we als vast begin van de dag hanteren.
Boodschappen doen op zondag is geen probleem, alle winkels zijn open. Misschien omdat ik economie gestudeerd heb en een aantal jaren gegeven heb, verbaas ik me over de manier waarop prijzen hier tot stand komen. Waarom zijn zaken die men volop zelf produceert, of heel gemakkelijk te krijgen zijn (brandhout) zo duur? Waarom kost een gerookte makreel 11 euro twintig en een blikje makreel met ongeveer dezelfde inhoud 3, 20? Waarom verschillen de prijzen van hetzelfde artikel soms zoveel? Benzine kan tot 80 eurocent per liter verschillen binnen Australië. Twee naast elkaar gelegen benzine stations verschillen soms wel 5 cent.
We rijden naar Princetown, een afstand van 80 km langs de Great Ocean Road, dwars door de bossen van het Cape Otway National Park. Af en toe hebben we wat regen. Bij Lavers Hill, drinken we in een cafeetje onder het genot van een geweldig uitzicht koffie.
Dan naar Beech Forest, 18 km het binnenland in. We gaan een mooie wandeling maken door een prachtig regenwoud naar de Triplet Falls, die volgens een beschrijving de” Geest van de Great Otway’s “perfect weergeeft. Er groeien hier geweldig hoge Eucalyptus bomen, die Mountain Ash worden genoemd en die de hoogste bedekt zadigen ter wereld zijn. Zalig om tussen deze geweldenaren en de ondergroei van boomvarens, Myrtle Beech en Blackwood te lopen. Wel veel klim- en daalwerk. Fijn dat er zoveel informatie gegeven wordt. Er komen hier unieke vleesetende slakken voor. We zien ze niet en dat is maar goed ook, we hebben naast vliegen- en muggenellende geen trek in slakken die aan onze tenen knabbelen.
De Triplet watervallen zijn een plaatje. We zijn er alleen. Een heerlijke plaats om te mediteren. Bijna hemels.
Dan door naar Princetown. We vinden daar aan de rivier de Gellibrand een grote camping annex cricketveld. We gaan na het borrelen (voor mij alcoholvrij bier; nootjes, kaas en worst) een wandeling maken langs de rivier naar zee. Langs de rivier is het af en toe soppen, want het pad ligt deels onder water. De westkant van de monding bestaat uit een geweldige rots van wel 80 meter hoog. Het is fantastisch om te zien hoe het bruine rivier water zich mengt met het blauwe oceaanwater, dat met geweldige golven komt aanspoelen. De branding is enorm, waarschijnlijk door de rotsen voor de kust. Dit is de beruchte Shipwrecks kust, hier zijn heel veel schepen vergaan. We lopen verder naar een groep zeer grillig gevormde scherpe rotsen. Het lijkt op een soort lava. Niet vallen, want je kunt dan beter gelijk door een gehaktmolen.
Na het eten rond negen uur kwamen ze. We hadden ze al verwacht, vanwege de vele Wallaby drollen hier. 8 in getal, scherp lettend of we niet te dichtbij kwamen.