De 12 apostelen en de wrakkenkust

Dag 70 maandag 17 december 2012
De 12 apostelen en de wrakkenkust
Bang was ik wel een beetje, toen ik gisterenavond in het donker op weg naar de badkamer niet alleen de leuke Wallaby’s, maar ook nog eens 11 kangoeroes tegenkwam, die niet veel kleiner zijn dan ik zelf en vervaarlijke nagels aan hun voorpoten hebben. Natuurlijk doen ze niets, maar je zult er een gek onder hebben.
We maken na opbreken de korte Serpetine boardwalk wandeling door de wetlands van de rivier de Gellibrand, waaraan onze camping ligt. Princetown mag dan niet veel voorstellen, de general, store, tevens café heeft wortelnotentaart en dat ontgaat een specialist als Joke niet, ondanks dat het ontbijt nog maar pas genuttigd was.
Dus even genieten van de lekkernij en het mooie uitzicht op de meanderende rivier.
We gaan vandaag de beroemde kust tussen Princetown en Port Campbell bezoeken, een MUST DO voor ieder die de Great Ocean Road neemt. ”Steile kliffen van kalksteen, bogen en rotsuitsteeksels, gebeeldhouwd door een kokende zee, maken deze kust tot een van de spectaculairste ter wereld” zegt een folder. En dat klopt. We zijn de hele dag aan bezig met het bekijken van de een na de andere spectaculaire rots/zee formatie, oog verblindend mooi. Je wordt er moe van.
Ook onder water is het schitterend. Het is dan ook een zee reservaat.
Zo’n 10-20 miljoen jaar geleden was de zeespiegel veel hoger dan nu en werden er enorme pakketten kalk afgezet. Toen de zeespiegel daalde kwamen die bloot te liggen en werd Australië verbonden met Tasmania. Toen de zeespiegel weer steeg, liep er weer een deel onder, maar bleef er ook een stuk boven water steken. De kust vormde een vrijwel gladde loodrechte wand van nu zo ‘n 40-100 meter hoog. Door de constante aanval door woeste golven, ontstonden allerlei fraaie en bizarre formaties, die nu hordes toeristen trekken.
De kust is zeer verraderlijk door verborgen riffen, woeste stromingen en veelvuldig zware mist. In het verleden zijn Tussen Cape Otway en Cape Fairy zo’n 80 schepen vergaan. De scheepswrakken kust. We bekijken bij Mutton Bird Island, de plaats van de ramp met de Lord Arch, een schip dat hier op 1 juni 1878 verging in dichte mist, terwijl de bemanning en passagiers op dek aan het feesten waren, omdat zijn na een reis van 3 maanden, eindelijk een haven zouden binnenvaren. Er vielen 52 doden. Alleen een 19 jarige bemanningslid en een meisje van dezelfde leeftijd overleefden de ramp. We bezochten het graf van de 4 stoffelijke overschotten die geborgen konden worden.
Via de Gibson Steps dalen we af naar het strand en zien daar de eerste twee van de 12 Apostelen, enorme rechtopstaande rotsen in zee. Dan als de top attractie de rest van de Apostelen die via fraaie boardwalks verbonden uitzichtpunten te bekijken zijn. Hele busladingen Aziaten worden er op losgelaten. De planten verfraaien het geheel nog meer, Coast Cushions Bush, Silvery Tussock Grass, Coast Beard Heath etc. Veel info borden ook over de Aboriginals die hier 10.000 jaren leefden.
We bezoeken verder Razor Back, First Island Arch, Thunder Cave en nog zo wat.
Dan snel naar Warrnambool, een wat grotere stad aan het eind van de Great Ocean Road.
Daar vinden we een camping.