Kolenmijnellende, Tasmaanse Duivels en varkenrijde

Dag 59 donderdag 6 december 2012
Kolenmijnellende, Tasmaanse Duivels en rijden op een varken
De Convict (veroordeelden) trail die we volgen heeft 7 historische site’s. We gaan een interessante locatie bezoeken: the Coalmines. Daar werden de aller zwaarste of lastigste gevangenen naar toegestuurd.
Met een nu aangename temperatuur gaan we vroeg op weg, Nubeena voorbij en de noordwestelijke kant van het Tasman Schiereiland op. Prachtige uitzichten op de Norfolk Bay, mooie bossen. We passeren Saltwater River en bij het Lime Bay State Reserve gaan we het uitgebreide historische terrein van de kolenmijn op, dat inmiddels weer mooi bebost is en vlak bij de baai ligt, zodat de ellende waarvan je je bewust wordt bij het lezen van de vaak persoonlijke levensverhalen bij de diverse gebouwen, die wordt getemperd. De omstandigheden waaronder gewerkt moest worden waren heel slecht. Ongelukken kwamen veelvuldig voor. De mijn was van 1833-1848 in gebruik. ER was veel ellende, corruptie, de kwaliteit van de kolen matig en de productie inefficiënt. Vandaar de sluiting.
We zien een Wallaby en een mierenegel die voor ons zijn kop in het zand steekt. Het is de eier leggende, primitief misschien, maar het beest weet zich goed te handhaven.

Dan naar Taranna meer in het oosten van het Tasman Schiereiland. Daar bezoeken we het Tasmanian Devil Conservation Park. Tasmaanse Duivels zijn vrij kleine beerachtige vleesetende buideldieren met uitermate sterke kaken. Ze kunnen heel woeste geluiden maken. De laatste jaren worden ze bedreigd door een besmettelijke dodelijke aangezichtskanker. Men probeert op het relatief eenvoudig te isoleren schiereiland de ziekte te voorkomen.
De beesten zijn schattig en woest om te zien. Hele vechtpartijen als het voedsel wordt uitgedeeld. Ook bekijken we Eastern Quoll, een klein roofdiertje, ook een buideldier.
Tasmanië heeft andere dieren dan Australië, waar van het sinds de laatste ijstijd door zeespiegelstijging van gescheiden is. We fotograferen veel Forester Kangoeroes en Red Necked Wallaby’s.
Dan de rest van de 162 km naar Huon Ville, waar we de Huon Trail gaan beginnen morgen.
De tocht is meer dan schitterend. Het is bergachtig en lijkt op Oostenrijk, Het Zwarte Woud e.d., We volgen de rivier de Huon tot Huonville.
We vinden een soort boerderijcamping het Huon Valley Caravan park. We mogen gelijk helpen de kippen, eenden en varkens te voeren. Ze krijgen brood en gebak dat over datum is. Joke aan het scones voeren aan de varkens, terwijl ze er zelf af moet blijven!
Dan gaat er een oliedrum met overrijpe aardbeien in de trog. De grote beer(mannetje) is dan zo met vreten bezig dat hij geen bezwaar heeft dat er mensen op zijn rug zitten. Uiteraard wilde ik mijn ervaringen met diverse rijdieren uitbreiden. Naast paard, ezel, olifant kameel, lama en struisvogel, kwam het varken nog niet op mijn lijstje voor. Dus met gevaar om in de varkensdrek te belanden nam ik plaats op het edele rijdier, dat zich geen bal van mij aantrok. Rotte aardbeien zijn blijkbaar interessanter!
De koe moest gemolken worden en wij mochten de warme rauwe melk drinken. Zalig hoor. Voelde me gelijk weer kalf.
Vervolgens maakten we een wandeling langs het mooie door bergen omgeven terrein. Het ligt aan een heel mooi riviertje, waar zelfs het vogelbekdier in voorkomt. Helaas zien we het beest niet.