New Years Eve in Sydney…een kwestie van geduld!

Dag 84 maandag 31 december 2012
New Years Eve in Sydney…een kwestie van geduld!
Ramsgate Beach ligt dichtbij het vliegveld, dus we hadden wat achtergrond muziek vannacht van opstijgende vliegtuigen. We kunnen daar moeilijk bezwaar tegen maken, want we zullen over enige tijd zelf hier het luchtruim kiezen.
We gaan met bus en trein naar Sydney centrum. Met overstappen en wachten een minuut of 50.We stappen uit bij Martin Place een groot lang en mooi plein met een prachtige kerstboom. Joke is helemaal vol van het idee, om even verderop bij de beroemde Harbour Bridge bij het nog beroemdere Opera gebouw de jaarwisseling mee te maken. Helaas geen origineel idee, want vele tien duizenden mensen, zijn hetzelfde van plan. We informeren wat bij eethuisjes bij Circular Quai met goed uitzicht op het geheel. Voor 450 dollar p.p. willen ze wel een tafeltje en maaltijd reserveren. Een boottochtje rond dat tijdstip kost maar 650 dollar p.p. Maar je kunt ook gratis. Er zijn drie gebieden gereserveerd: vlak bij het Opera gebouw aan de kade van de Macquari Street; in de Botanische tuin, daar direct boven en veel verderop The Domain, ook een deel van de Botanische Tuin. Enig probleem is dat we er al direct naar toe moeten, terwijl het nog geen 1 uur in de middag is.
Er worden maar een beperkt aantal mensen per plek toegelaten. Wij hebben pech. De beste plek sluit het hek als wij er aankomen. Gelukkig kunnen we nog in het eerste deel van de Botanische Tuin terecht, samen met nog 6200 mensen. Zit je daar om half twee in het gras onder een palmboom, met het vooruitzicht daar nog 12 ½ uur te moeten zitten voor een vuurwerk van 15 minuten. “Once in a life time ”wordt gezegd. Hoop niet dat het betekent: “Voor eens en nooit weer”. Om het lijden ye verzachten tracteren we onszelf op heel foute taart: Pavlova schuimtaart, een delicatesse in deze tijd. Verder is het opvallend gezellig met ruim 6000, vooral jonge mensen. Ook gezinnen met kinderen. Iedereen probeert een zo gunstig mogelijk plekje te verwerven. Soms betekent dat vele uren in de brandende zon. Joke en ik kiezen een plekje met een wat minder goed uitzicht, maar wel onder een palmboom en vlakbij de eettentjes; EHBO en verderop de toiletten. We vermoeden, dat als het vuurwerk gaat beginnen, je gereserveerde plekje wordt overlopen. Dat zou later ook het geval blijken.
De Aussies weten wat organiseren is. Overal veiligheidsmannetjes, politie, EHBO, gratis water en zonnecrème, regels voor drank, paden die vrijgehouden moeten worden voor in geval met nood, mensen die de rommel op ruimen. Geweldig.
Tegen de avond wordt je bezig gehouden met stuntvliegtuigen die boven de Opera en de Harbourbridge hun ijzeling wekkende kunsten vertonen, straaljagers die met hun uitlaatgassen boodschappen in de lucht schrijven (maar eigenlijk eerst een schrijfcursus hadden moeten volgen); blusboten die demonstraties hielden etc. Om negen uur startte het kindervuurwerk. Ook weer typisch voor Australië: altijd aandacht voor de kinderen bij openbare voorzieningen en festiviteiten.
We raakten in gesprek met een Nederlands echtpaar dat zijn reis in Australië nog moest aanvangen. Zo doodden we de tijd. Dan het moment suprême: het geweldige vuurwerk om 12 uur s’nachts. We hadden een zeer goed uitzicht op de Bridge, maar door bomen wat minder goed op het overige vuurwerk. Maar The Bridge “is iconisch… dat gaat de hele wereld over.
Er lagen ook allerlei mooi verlichte boten in het water.
Na afloop bleek het hele centrum auto vrij. Er stond geen enkele geparkeerde auto. De enorme mensenmassa’s konden zo veilig doorstromen. Naar de stations en de bussen, die de hele nacht doorreden. Geweldig Aussies, wat een perfecte organisatie. Rond twee uur waren we terug.